home onze vereniging activiteiten Forum verslagen Fotoalbums Contact
DAG 2
Terug naar AMSTERDAM VERSLAG

We vertrekken uit het hotel om 8.30u.
Onderweg wijst Freddy ons op de typische boerderijen van deze streek : stolpboerderijen.
In de Noord-Hollandse stolpboerderijen liggen woonruimte en stallen rondom een centrale tas (bergruimte voor hooi en graan) onder een piramidevormig dak.
Eens in Amsterdam aangekomen rijden we eerst door de Jodenwijk.
Sinds de 17e eeuw hebben er veel Joden in Amsterdam geleefd en tot op de dag van vandaag is dat merkbaar.
De Tweede Wereldoorlog had grote gevolgen voor de Joodse gemeenschap. Er kwamen tijdens de oorlog steeds meer maatregelen die ervoor zorgden dat Joodse mensen geïsoleerd raakten en immobiel werden. Vanaf 1942 werden zij gedeporteerd naar vernietigingskampen. Na de Tweede Wereldoorlog waren er van de oorspronkelijke Joodse gemeenschap van 80.000 mensen nog maar 5.000 mensen over. De Jodenbuurt bestond nog steeds, maar de inwoners waren vermoord en de huizen leeggeroofd en vervallen.
Links: De Mozes-en Aaronkerk in de Jodenbuurt.

We rijden voorbij de Stopera. Dan door de Plantage Middenlaan in deze omgeving Theater Carré, dierentuin Artis en het Tropenmuseum.

We stappen uit de bus in de museumwijk , immers voor diegenen die dit wensen is er deze voormiddag tijd uitgetrokken voor een museumbezoek.

Sommigen gaan naar het Rijksmuseum, anderen verkiezen het Van Goghmuseum en nog anderen het Anne Frankhuis.
Voor diegenen die liever in het Vondelpark wandelen, een terrasje doen en/of shoppen : dat kan allemaal deze voormiddag.
Het Anne Frank museum ligt aan de Prinsengracht.

Het Rijksmuseum
Het Van Gogh museum

Om 12.15u komen we allemaal samen aan de Munttoren.
Rechts : de drijvende bloemenmarkt op de Singel (dichtbij de Munttoren).We wandelen naar ons restaurant voor deze middag.

Het restaurant noemt Haesje Claes
Het restaurant is 1974 begonnen in één pand en in de loop van de jaren uitgebreid tot de 6 panden waar het nu is gevestigd is.
De naam Haesje Claes is afkomstig van Vrouwe Haesje Claes, anno 1520 , dochter van een rijke koopman en volgens velen de stichtster van het Amsterdams Burgerweeshuis

We wandelen in de richting van de Jordaanwijk.
Links: "de 9 straatjes": Verzamelnaam voor 9 straatjes die liggen tussen de Prinsengracht, de Singel, Raadhuisstraat en de Leidse straat.
De Negen Straatjes zijn uniek vanwege de diversiteit, het is een mix van het verleden, heden en de toekomst. Het bijzondere aan de Negen Straatjes is dat je hier geen winkelketens zult tegen komen; eigenlijk zijn bijna alle winkels specialiteiten zaken en zult u vaak een eigenaar in de winkel aantreffen. Van kaas tot chocolade, couture en tweede-hands kleding, antiek en design, tearooms, restaurants en bars; luxe, retro, alles is vertegenwoordigd in deze bijzondere buurt.

De Amsterdamse Jordaan is ongetwijfeld de meest bezongen, beschreven en geromantiseerde stadswijk van Nederland. Ooit aangelegd als wijk voor de minder bedeelde, vandaag de dag is het een favoriete wijk voor studenten, artiesten en jonge ondernemers .
De Jordaan bestaat uit een wirwar van straatjes, grachten en steegjes.

Rechts : de hoek van de Prinsengracht met de Bloemgracht.

Het Johnny Jordaanplein is de naam van het voorste gedeelte van de Elandsgracht in Amsterdam, aan de kant van de Prinsengracht in de wijk de Jordaan. Hier staan de beelden van vier bekende Jordanese muzikanten namelijk Johnny Jordaan, Tante Leen, Manke Nelis en Johnny Meyer. Er zijn plannen om er ook een beeld van Willy Alberti (de neef van Johnny Jordaan) te plaatsen

Rembrandt woonde de laatste jaren van zijn leven in deze buurt.
In 1660 moest Rembrandt samen met Hendrickje Stoffels en Titus, zijn zoon uit het huwelijk met Saskia , verhuizen naar de veel kleinere woning aan de Rozengracht 184. Hendrickje en Titus dreven hier een bescheiden kunsthandel. In zijn laatste levensfase ondervond Rembrandt als kunstenaar nog maar weinig waardering bij het Amsterdamse stadsbestuur. In deze periode ontstonden echter wel vele schilderijen die later beroemd zouden worden, en waarvan er diverse nu in het Rijksmuseum te zien zijn, zoals Het Joodse bruidje (1662) en De Staalmeesters (1662), zijn laatste opdracht van een 'officiële' instantie.
Uiteindelijk blijft Rembrandt in het huis aan de Rozengracht alleen achter: Hendrickje sterft in 1663, en Titus in 1668, nog maar 27 jaar oud. Rembrandt zelf overlijdt hier op 4 oktober 1669, op 63-jarige leeftijd.
Het woonhuis werd in de 19e eeuw gesloopt; alleen een gedenksteen herinnert aan de illustere bewoner. De Rozengracht, eens de 'hoofdgracht' van de Jordaan, werd gedempt in 1889. Zo eindigt dit verhaal in mineur.
Links : Rembrandt schilderde Hendrickje Stoffels heel vaak, hiernaast één van die werken.
Onze gids Freddy vertelt hier bij de laatste woonplaats van Rembrandt over het leven van Holland's beroemdste schilder.
De eerste echtgenote van Rembrandt was Saskia

Hieronder volgt een overzicht van de kinderen van Rembrandt en Saskia:
Romertus, geboren in 1635. (Hij stierf toen hij slechts 2 maanden uit was.)
Cornelia, geboren in 1638. (Ze stierf 3 weken na haar geboorte.)
Cornelia, geboortejaar onbekend. (Ze stierf 2 weken na haar geboorte.)
Titus, geboren in 1641.

Voor de verzorging van zijn zoontje Titus en het huishouden nam Rembrandt Geertje Dircks in huis.

Daarna kwam Hendrickje Stoffels , rond 1660. Rembrandt is nooit met Hendrickje getrouwd. Ze werd wel geaccepteerd als Rembrandts vrouw. Hendrickje stierf in 1663 aan de pest. Ze werd 37. Haar dochter, Cornelia, bleef wel bij Rembrandt wonen tot op zijn oude dag toen hij stierf. Een jaar later trouwde Cornelia met een schilder en ze kregen twee kinderen, genaamd Rembrandt en Hendrickje.

Hendrickje kon goed opschieten met Titus, de zoon van Rembrandt en Saskia. Terwijl Rembrandt steeds verder in de financiële problemen raakte, dreef zij samen met Titus een kunstwinkel waar ze zijn schilderijen verkochten. Ook benoemde Titus zijn halfzusje Cornelia tot zijn erfgenaam. In 1663 trof een pestepidemie Amsterdam. Ook Hendrickje werd door deze ziekte getroffen.

Hendrickje werd op 24 juli 1663 begraven in de Westerkerk in Amsterdam. Er zijn meerdere schilderijen van Rembrandt waarvan wordt vermoed dat zij hiervoor model heeft gestaan.

Hiernaast: Zelfportret van Rembrandt en portret van zijn eerste vrouw Saskia.

Dan komen we aan de Westerkerk.
De Westerkerk is de hoogste kerk van Amsterdam en het schip is het grootste van alle protestantse kerken in Nederland. Op de kerktoren staat de keizerskroon van Maximiliaan.

De toren van de Westerkerk is beroemder dan de kerk zelf. Allereerst omdat de Westertoren goed vanuit de omgeving is te zien, en daarom veel is bezongen en beschreven (bijvoorbeeld in het dagboek van Anne Frank, die het carillon van de toren vaak hoorde vanuit haar onderduikadres vlakbij aan de Prinsengracht). De toren staat vlak naast de Jordaan, de bekende volkswijk in de binnenstad van Amsterdam
De bijnaam van de Westertoren is "Lange Jan" of "De ouwe Wester".
Hiernaast het wapen van Amsterdam

Een wandeling door de Jordaanwijk is ook een wandeling langs met oude gevels en gevelstenen. Hieronder enkele foto's:
BLOEMSTRAAT 12 Gevelsteen IN DEN ANSPREKER
De Jonge Zaaier
BLOEMDWARSSTRAAT 3. Ieder zijn zin

Jordaan zou zijn af geIeid van het Franse 'jardin', een naam gegeven door de Franse Hugenoten die zich er eind 17de eeuw vestigden. Een andere verklaring is dat dit deel langs de Prinsengracht Jordaan genoemd werd, omdat het gescheiden was van het beloofde land, met andere woorden de rijke grachtengordel. Hoe dan ook: veel straten dragen namen van bloemen, bomen en tuinen (Bloemgracht, Anjeliersstraat, Tuinstraat, Goudsbloemstraat).
Omdat de Jordaan zonder bus of tramver binding lange tijd nogal geïsoleerd lag in de stad, heeft de arbeiderswijk van weleer zijn heel eigen sfeer behouden .
De voornaamste gracht is de Bloemgracht (een van de vijf niet gedempte grachten) met de prachtige 'Drie Hendriken' trapgevel huisjes op nummer 8791 (zie foto). De Jordaan telt meer dan 800 monumenten. Een mooie (wel gedempte) gracht is de Lindengracht, die in 1886 het middelpunt was van het Paling oproer. Toen een politieman ingreep bij het verboden palingtrekken (vanuit een bootje in de gracht een paling proberen te pakken die aan een touw over het water was gespannen) kwam de bevolking, toch al zeer geprikkeld door de maatschappelijke wantoestanden in de wijk, in opstand. Het gevolg: 25 doden en 140 gewonden

Kartuizerhof. Het werd in 1650 gebouwd op het terrein van het vroegere Karthuizerklooster. De opdracht tot bouw kwam van de Huiszittenmeesters, vooraanstaande kooplieden die 'huiszittende armen' (mensen die thuis wonen en dus niet bijvoorbeeld dakloos zijn) ondersteunden met turf, levensmiddelen en soms huisvesting. Het nieuwe complex werd gebouwd omdat een aantal andere woningen, in het bezit van de Huiszittenmeesters, moest worden gesloopt. Het waren niet alleen 'huyszittende weduwen' die hier kwamen wonen, want ook 'huyszittende oude vrijsters' vonden er onderdak. De eigenaar van het hofje is de gemeente die een aantal instellingen de woonruimtes aan jongeren laat verhuren.
De huizen van het hofje aan de straatzijde zijn te herkennen aan de witte drooglatten die zich aan de voorgevel bevinden. Op de gevel boven de ingang van het hofje staan de namen van de eerste regenten.
Het hofje maakt een ruime indruk door de twee bleekvelden en de grote binnenplaats, die twee stenen pompen met hun dierenkoppen bezit.

Hierboven : "De Vos en de Krab". Wie is er het vlugst aan de overkant?

Links : beeldje van Anne Frank op de Westermarkt.

Hieronder: het Anne Frank huis aan de Prinsengracht 263-265

We nemen nu de Raadhuisstraat , we steken de Herengracht en de Singel over. We komen aan de Dam, met het Koninklijk Paleis en de Nieuwe Kerk.
We slaan een klein steegje in, waar zich om de hoek likeurstokerij Wijnand bevindt, een eeuwenoude jeneverstokerij met tientallen jenevers gebrouwen van bramen, pruimen, jeneverbessen, noem maar op. Al in de vijftiende eeuw kende Amsterdam een aantal likeurstokerijen, zoals die van Lucas Bols, gesticht in 1575. Al deze likeurstokerijen hadden hun eigen proeflokalen, waar klanten konden proeven voordat zij hun keus maakten. Een aantal stokerijen bestaat nog steeds, zoals deze van Wijnand Focking, waar wij een heleboel uitleg krijgen . Bijzondere likeuren zijn onder andere 'Hemdje-licht-op', 'Hansje-in-de-kelder' en 'Bruidstranen'. Deze likeuren zijn ook bij diverse slijters te koop.

ls

Deze jeneverstokerij werd gesticht in 1679. In de 19de eeuw was het een groort bedrijf met 200 personeelsleden.
Tegenwoordig heeft jenever een imagoprobleem bij de jongeren.
vroeger maakte men een jenever op bestelling en passend vij de gelegenheid, b.v. Bruidstranen voor een huwelijk.
Nu maakt men nog altijd nieuwe jenevers, men experimenteert met kruiden en vruchten : gember, bergamot, munt,...
Rob Koning legt ons ook het onderscheid uit tussen "oude jenever" (op de oude manier gedistilleerd) en "gerijpte jenever".
We krijgen uitleg bij de twee manieren van distilleren . Distilleren is scheiden van de vloeistof steunend op verschil in kookpunt.
Daarna volgt natuurlijk het prettigste van ons bezoek: proeven van verschillende jenevers ! ! !

Na de likeurproeverij krijgen we een uurtje vrij. Bijna iedereen zijgt vermoeid neer op een terrasje op de Dam, we hebben de voorbije dag immers al heel wat afgewandeld!!!
Dan volgt onze avondmaaltijd in Café Heffer , waar ook het Baantjer Museum gevestigd is.
De locatie daarvan is in de Amsterdamse Warmoesstraat, niet ver van het voormalig politiebureau waar de oud-rechercheur jarenlang werkte en de inspiratie voor zijn boeken opdeed.

Maar wij hebben geen tijd om het Baantjer Museum te bezoeken, ons wacht immers een lekker buffet.

Eerst Bisque de Homard, dan het buffet (met zalm, vlees en diverse pasta's) en als dessert Crèpes Suzettes.

Om 21u komt onze gids aan voor een rondleiding door de Walletjes . Op de foto links zien we onze gids in het midden.
De wallen, of de walletjes is een aantal straten in Amsterdam waar prostitutie wordt bedreven. Het is een wereldwijd beroemde buurt, in het Engels aangeduid met Red Light District, vanwege de rode lampjes die traditioneel voor de kamertjes van de prostituees branden .

De naam wallen refereert aan de burgwallen in het oude centrum van Amsterdam die worden omgeven door de grachtengordel. Dit zijn de Oudezijds Voorburgwal, de Oudezijds Achterburgwal, de Nieuwezijds Voorburgwal en de vroegere Nieuwezijds Achterburgwal (de huidige Spuistraat).

Het is een gebied van circa 250 x 250 meter

De Walletjes zijn vooral gekend door de raamprostitutie, maar deze dames fotograferen of filmen wordt ten zeerste afgeraden door onze gids. Bij raamprostitutie wacht de prostituee schaars gekleed achter het raam van een gehuurde ruimte op klanten. Bij raamprostituees komen souteneurs veel voor, maar er zijn ook zelfstandig werkende prostituees.

Rechts : Sint Annenstraat op de Walletjes.

Wallenwinkel.

De Wallenwinkel is de winkel van het bekende Amsterdamse Prostitutie Informatie Centrum (PIC). De Wallenwinkel specialiseert zich in Wandelingen door de Amsterdamse Wallen (Red Light District) en unieke wallensouvenirs. De cadeauartikelen zijn deels in eigen beheer en naar eigen ontwerp gemaakt. Daarnaast is De Wallenwinkel specialist in boeken op het gebied van de Wallen en sekswerk en verzorgt zij lezingen en presentaties over datzelfde onderwerp.

Het Prostitutie Informatie Centrum, kortweg PIC genoemd, is in augustus 1994 opgericht door voormalig prostituee Mariska Majoor.

Oudekerksplein tegenover de ingang van de Oude Kerk
Hier is een in brons gegoten relief-tegel te vinden van een mannenhand op een vrouwenborst. Deze tegel is midden in het wallen-gebied natuurlijk bijzonder op z'n plaats!
Het is met een hangslotje vastgemaakt want het is natuurlijk een begeerde prooi voor studenten en andere grappenmakers.

Onze gids vertelt dat de fietsen in Amsterdam alle met 2 sloten vast liggen. Er wordt meer geld uitgegeven aan sloten dan aan de fiets zelf.

Per jaar worden in Amsterdam meer dan 200 000 fietsen gestolen.

In dit kleine gebied staat ook een kerk, nl. de Oude Kerk.
De Oude Kerk is écht de oudste kerk van Amsterdam. De Kerk werd geplunderd ten tijde van de Beeldenstorm, is als marktplein gebruikt en werd ooit bewoond door zwervers. Ondanks alles vormt dit indrukwekkende bouwwerk nog steeds het belangrijkste religieuze centrum in de stad .
Het is het oudste godsdienstige gebouw in Amsterdam, ze dateert van 1306 en werd ingewijd door de bisschop van Utrecht.
De Oude Kerk is een voorbeeld van Hollandse baksteengotiek.

De Oude Kerk is vrij onbekend bij Amsterdammers. De kerk staat op een bijzondere plek, midden op de Wallen. Dit is het domein van sekswinkels, coffeeshops en prostituees. En wie denkt er dan aan schoonheid, cultuur en geschiedenis?

Links : Pal voor de Oude Kerk op het Oudekerksplein staat het bronzen standbeeld 'Belle' van de kunstenares Els Rijerse. Het is een eerbetoon aan prostituees wereldwijd. Het was een initiatief van ex-prostituee Mariska Majoor die ook de drijvende kracht is achter het Prostitutie Informatie Centrum.

Naast dat de dames van plezier er zijn, is het gebied van de "Walletjes"gewoon de oudste (middeleeuwse) buurt van Amsterdam met veel monumenten, de Oude Kerk maar ook veel nieuwe kunst en leuke kroegjes en restaurantjes.

Rechts : Peeskamertjes op de hoek Oudekerkseplein-Oudezijds Voorburgwal

De Oude Kerk.
Links : wapen van Maximiliaan van Oostenrijk
Rechts : Wapen van Filips de Schone.

De Sint-Nicolaaskerk is een Rooms-katholieke kerk dicht bij het Centraal Station .

Het kerkgebouw heeft aan de voorzijde twee torens en een groot rad- of roosvenster. Op de kruising van schip en transept staat een hoog opgaande, achthoekige toren met barokke koepel en lantaarn, met daarboven weer een kruis. De kerk werd op 7 februari 1887 ingewijd.

Sint Nicolaas is de beschermheilige van de stad Amsterdam. Er zijn daarom maar liefst drie kerken aan hem gewijd: de Oude Kerk in het hartje van de Wallen, gebouwd omstreeks 1300; de schuilkerk Ons' Lieve Heer op Solder uit 1663, en natuurlijk de Sint Nicolaaskerk tegenover het Centraal Station. Het katholicisme was in Amsterdam lange tijd niet toegestaan. Vandaar ook dat de parochianen zich moesten behelpen met primitieve schuilkerkjes. Maar in 1853 werd de Bisschoppelijke Hiërarchie in Nederland hersteld .
Sint-Nicolaas is de beschermheilige van de kinderen, ongehuwde vrouwen, kooplieden en schutspatroon van de zeelieden. Veel havensteden hebben Sint- Nicolaas als beschermheilige .
Ieder jaar komt (de enige echte ! !) Sint Nicolaas aan in Nederland bij deze kerk.

We nemen nu de Oude Kennissteeg en komen op de Oudezijds Achterburgwal.

De brug over de OZ Voorburgwal tussen Oude Doelenstraat en Oude Hoogstraat vormt een duidelijke scheidingslijn tussen het rumoerige noordelijke Wallendeel en het rustige zuidelijke deel. Het noordelijke deel staat vol seksshops, raamprostituees, peepshows, bordelen, coffeeshops en kroegen. Ook het Hash Marihuana & Hemp Museum ligt aan het noordelijke deel van de OZ Achterburgwal. In het zuidelijk deel bevinden zich onder meer gebouwen van de Universiteit van Amsterdam, zoals het Binnengasthuis en de Oudemanhuispoort.
Langs de Oudezijds Achterburgwal bevindt zich de bekende Bananenbar.

We nemen de Molensteeg en komen aan de zeedijk, het hart van Amsterdams Chinatown.
De straatnaamborden zijn vaak in het Chinees of Tweetalig Chinees- Nederlands, wat bijdraagt aan het Chinese karakter van de buurt. Natuurlijk is de naam Chinatown op zich ook een beetje misleidend. Je vind er ook tientallen Japanse, Indonesische, Maleisische, Thaise, Koreaanse restaurants, trendy cafés, en koffieshops.

Aan het einde van de Zeedijk koen we op de Nieuwmarkt.Het belangrijkste gebouw op het Nieuwmarktplein is de Waag.
Dit gebouw ziet eruit als een middeleeuws fort, maar het was oorspronkelijk een van de stadspoorten, de Sint-Antoniespoort.
Als u goed om u heen kijkt dan zult u de kogelgaten zien die uit ongeveer het jaar 1500 dateren. In 1614 werd de Nieuwmarkt uitgebreid.
De ommuring was gebouwd in de jaren 1481-1494, en bestond uit verdedigingstorens en stadspoorten, onderling verbonden door een stadsmuur. De stadsmuur was uit baksteen opgetrokken, De Schreierstoren is de enige overgebleven verdedigingstoren. Van de stadspoorten zijn alleen de Sint Antoniespoort (de huidige Waag) en een deel van de Regulierspoort over (het onderste deel van de Munttoren

De Sint Antoniespoort is gebouwd in 1488. Hij staat precies in het verlengde van de Zeedijk en de Sint Antoniesbreestraat. De Zeedijk bevond zich binnen de stadsmuren, de Sint Antoniesbreestraat daarbuiten. Oorspronkelijk bestond het gebouw uit een poortgebouw met twee torens aan de stadszijde en een voorpoort met eveneens twee torens aan de grachtzijde. Tussen de voor- en hoofdpoort was een niet bebouwd pleintje, een overwelfde sluis.
De stadspoort kreeg in de 17e eeuw een nieuwe functie, een vroeg voorbeeld van herbestemming: de Sint Antoniespoort werd in 1617-1618 tot waag verbouwd door het binnenplein, de ruimte tussen de voor- en hoofdpoort, te overdekken. Deze nieuwe waag moest de Waag op de Dam, die inmiddels te klein was geworden, ontlasten

Der Waag is het oudste niet-kerkelijk gebouw van Amsterdam.
De naam van het gebouw gaat terug naar zijn vroegere functie.
Een waag is een gebouw waarin goederen werden gewogen. Vóór de waag was er meestal een marktplein. Daar werden die goederen (bijvoorbeeld kaas, boter, tabak of rozijnen) te koop aangeboden. De marktlui gingen met de mensen die hun goederen wilden kopen naar de waag. Als het gewicht was bepaald, kon de prijs worden berekend
In de bovenverdiepingen werden enige gilden gehuisvest, namelijk die der smeden, schilders, metselaars en chirurgijns. Iedere gilde had zijn eigen ingang: de poortjes rondom het gebouw. Boven de poortjes zijn de emblemen van de gilden nog te zien. Boven het poortje van de metselaars is beeldhouwwerk van Hendrick de Keyser aangebracht. Boven de toegangspoort van de chirurgijns staan de woorden "Theatrum Anatomicum".

Sommige gilden hadden hun hoofdkwartier op de bovenste verdieping van De Waag gevestigd. Elke gilde had een eigen ingang. Bij de ingang van het chirurgengilde staat nog steeds te lezen: "Theatrum Anatomicum". Dit is de plek waar Rembrandt een van zijn beroemdste werken schilderde:"De Anatomische les van Dr. Nicolaes Tulp".

Op de foto (hiernaast) is rechtsboven de oudste gevelsteen van Amsterdam zichtbaar: 'MCCCCLXXXVIII (1488) de XXVII (27ste) dach in April wart d'eerste steen van dese poert gheleit.' De stadspoort bestond oorspronkelijk uit een poortgebouw met twee torens aan de stadszijde en een voorpoort met eveneens twee torens aan de grachtzijde. Toen de stad aan het eind van de zestiende eeuw werd uitgebreid verloor het gebouw zijn betekenis als stadspoort.

In de Waag in Amsterdam was vroeger een 'anatomisch theater' waar dit schilderij gemaakt is door Rembrandt.
Lijken van terechtgestelden konden ook belanden op de snijtafel in het Theatrum Anatomicum in De Waag. Ze vormden daar het middelpunt van de anatomische les voor chirurgijns - de praktische heelmeesters van die tijd. Het chirurgijngilde had zich in 1611 in de Waag gevestigd en organiseerde daar vakonderwijs in de vorm van anatomische lessen. In de grote zaal, het Theatrum Anatomicum, vonden snijlessen plaats voor zowel leerlingen als belangstellenden. De snijlessen waren een razend populair kijkspel voor de rijke burgerij, die de lessen tegen betaling bijwoonde en waar het gilde goed aan verdiende.

We wandelen naar het Centraal Station waar onze chauffeur Bert al op ons staat te wachten.
Het is inmiddels na 10 u en het was een vermoeiende maar zéér leerrijke dag ! !

Terug naar AMSTERDAM VERSLAG

 

SITEMAP