Verslag fietstocht 14 juni 2005

Onze jaarlijkse fietstocht startte en eindigde dit jaar aan de Hogebrug te Diksmuide, nabij de IJzertoren.

Een kleurig lint van 46 deelnemers kronkelde door het groene polderlandschap , met hier en daar koeien als toeschouwers langs de weg, maar ook reigers, eenden en wilde ganzen op de vaarten langs de fietspaden en op de IJzer.

Het was ook een fietstocht met als thema de 1 ste Wereldoorlog, met op heel wat plaatsen langs onze route herinneringen hieraan, overblijfselen en monumenten.

We startten om 10.30u en reden het korte stukje naar de Dodengang, die we bezochten onder begeleiding van twee gidsen.

Op de 1 ste verdieping van het gebouw van het bezoekerscentrum bevindt zich een mini-museum over het leven in de loopgraven. Foto's, video's, kaarten en collectiestukken illustreren deze oorlogsperiode. De 2de verdieping biedt een panoramische kijk op de Dodengang zelf. Via een buitentrap kwamen we dan op de site . We liepen dan tussen de zandzakjes tot aan de "Muizenval", op de uiterste rand van het loopgravensysteem.

Om 12.15u waren we blij te kunnen aan tafel aanschuiven in Café Den Doodengang, waar ons boterhammen met "zeuge", paté en ham wachtte, vergezeld van drank naar keuze. Nadien nog even op het terras genieten van de zon en rond 13.35u sprongen we weer op de fiets. Algauw verlieten we de IJzer en langs een smal fietspad tussen de weiden bereikten we het O.L.V. Hoekje op het gehucht Oud-Stuivekenskerke. Tijdens de eerste wereldoorlog was Oud-Stuivekenskerke een vooruitgeschoven stelling van het Belgisch leger. De oude toren van de vroegere parochiale kerk werd als uitkijkpost gebruikt. Vandaag bestaat het domein O.L.V. Hoekje uit:
-de kapel O.L.V.-ter Zege (1925)
-het puin van de gerestaureerde voet van de kerktoren met daarbovenop een oriëntatietafel die 35 belangrijke plaatsen uit de oorlog aanduidt Na dit bezoek begon het grote werk. Het was heerlijk weer en de zonnecrème die de meesten bij zich hadden kwam van pas. De meeste heren (zeker diegenen die wat dunner van haar geworden zijn) hadden een petje nodig om hun kruin te beschermen tegen de felle zon.
We rijden voor een groot deel langs de Reigersvliet, rechts van ons zien we de Viconia-kleiputten (natuurreservaat van 30 ha , ontstaan na de ontginning van klei die gebruikt werd om bakstenen te maken in de steenbakkerijen te Nieuwpoort ) Via het polderdorpje Stuivekenskerke reden we opnieuw naar de IJzer., We kwamen voorbij de nieuwe Tervatebrug ., Ten noorden van de Tervatebrug staat een herdenkingszuil voor majoor graaf d'Outremont en de gesneuvelden tijdens de Slag aan de IJzer in oktober 1914.Aan de Schoorbakkebrug werd even gepauzeerd : ons bestuur had het initiatief genomen om flessen water en bekertjes te voorzien in de "bezemwagen" en door de temperatuur die dag was dat een goed idee.
De Schoorbakkebrug ontleent haar naam aan de "bak" : de veerdienst waarmee in vroeger tijden de plaatselijke bevolking de overtocht van de IJzer tussen Schore en Pervijze maakte. Twee gedenkplaten aan de brugleuning verwijzen naar de heldhaftige strijd die hier tijdens de IJzerslag van oktober 1914 gevoerd werd. We volgden enkele kilometer de Proostdijk en reden dan links de Frontzate op, dit is de oude spoorwegbedding Diksmuide-Nieuwpoort,
Tijdens "Den Grooten Oorlog"speelde de oude spoorlijn een belangrijke rol als Belgische verdedigingslinie bij de Duitse opmars naar Frankrijk. Op 22 oktober 1914 waren de oprukkende Duitse troepen de Yzer ter hoogte van Tervate overgestoken en hadden het Belgisch leger na heroïeke gevechten teruggedrongen tot voorbij de spoorlijn. Op 29 oktober slaagde een Belgisch detachement erin om, met de medewerking van de Veurnaar Karel Cogge en sluiswachter Geeraert van Nieuwpoort, de afsluiting van het Veurne-Ambachtsas te Nieuwpoort te openen, zodat van Nieuwpoort tot Diksmuide een gebied van 25 km 2 tussen de Yzer en de spoorwegdijk onder water kwam te staan . Door deze overstroming was elke bevoorrading afgesneden en zagen de Duitsers zich tot terugtrekken verplicht.

Rond 15.30 stapten we af in Café Druivenhof, het enige nog resterend café in Pervijze, waar de blonde bazin ons verwend heeft met fris bier op de zonovergoten binnenkoer.

Rond 16.45u opnieuw de fiets op, eerst langs het smalle St.Katarinakapellepad tussen velden en weiden, dan langs de Oude Avekapellevaart en dan volgden we een hele tijd de Oude Zeedijk tot voorbij Oudekapelle. De Oude Zeedijk is een opmerkelijk staaltje van middeleeuwse bouwkunde , vermoedelijk in de 10 de eeuw gerealiseerd op last van de Graaf van Vlaanderen, om landbouwgronden te beschermen tegen de instroom van water uit de Yzergeul. Verder passeerden we nog het dorpje St.Jacobskapelle, dat momenteel nog 97 inwoners heeft.
Via de IJzerdijk bereiken we rond 18u ons vertrekpunt aan de Hogebrug, bij restaurant St.Jan.

Als orgelpunt op deze mooie dag wachtte ons hier, samen met een 10-tal antenneleden die er nog bij kwamen, een lekkere aperitief, gevolgd door een driegangenmenu, afgesloten met koffie à volonté. Nog wat nakaarten op het terras en zo werd deze geslaagde fietsdag afgesloten.

Gilbert Moerman