Terug naar Leuven overzicht

Het stond als volgt in onze brief met de planning:

"U wordt opgehaald door Avanti-Cars in één van volgende stopplaatsen:
Veurne : 06.00 Loppem: 06.30 uur Wevelgem 07.10. Als alles volgens plan verloopt zijn we rond 9.15 u in Leuven"

Het ophalen verliep volgens de planning maar onderweg kwamen we in files terecht zodat we pas om 9.45u Leuven bereikten....

We verliezen geen tijd en iedereen van onze groep (53 personen) stapt goed door , via de Bondgenotenlaan naar Café Rubens op de Grote Markt. Onderweg passeren we "Fonske", maar er is geen tijd om er even stil te houden.

Fonske is voor Leuven wat Manneke Pis is voor Brussel.

Het beeld stelt een student voor die, lezend in een boek, de wijsheid in vorm van water door zijn hoofd laat lopen

De gids René wacht al aan het Stadhuis en komt met ons mee naar Café Rubens, waar ook de 2de gids bij ons aansluit.

Om 10.15 kan het bezoek aan het prachtige stadhuis van Leuven beginnen.

Het 15de-eeuwse stadhuis is een meesterwerk van Brabantse laatgotiek. De gevel is opgebouwd uit een groot aantal nissen op sokkels. In de nissen staan niet minder dan 236 beelden
De twee rijen beelden op de benedenverdieping beelden kunstenaars, geleerden en bekende figuren uit het Leuvense verleden uit. Geleerden, dat komt natuurlijk door de aanwezigheid van de universiteit.

De eerste verdieping toont de figuren die de gemeentelijke vrijheden symboliseren en de patroonheiligen van de parochies. Op de tweede verdieping staan onder andere de graven van Leuven en de hertogen van Brabant en op de torens bijbelse figuren.

Het stadhuis van Leuven kun je lezen als een stenen boek : de Bijbel.

De sokkels zijn gebeeldhouwde voorstellingen uit de Bijbel, telkens met het motief van zonde en straf. De sokkels zijn allemaal verschillend.

Hierboven : God groet de mensheid.

We komen eerst in een grote wandelzaal. Blikvanger is een groot (modern) kunstwerk "Verstrengelde lichamen".

Er is ook een bronzen gedenkplaat met de namen van Leuvense martelaars van 1830 en 1831.

In dit salon hangt er een schilderij van elke burgemeester van Leuven sinds de Franse tijd (uitgezonderd Louis Tobback).

De Belgische burgemeesters hebben een sjerp met de Belgische driekleur op hun buik, maar er zijn ook 4 burgemeesters met blauw-wit-rode vlag (Franse tijd) . Er was ook een Nederlander (die echter geen Nederlands mocht spreken, de taal was Frans!)

Prachtige tafel van Belgisch marmer

Dit schilderij vertelt het verhaal van Mozes . We zien o.a. de Egyptische prinses die Mozes adopteert.

Deze keer in Lodewijk XIV stijl (het vorige salon was "Louis Quinze!"

Schilderij op plafond , symbool van de waarheid. De oude man met vleugels is het symbool van de tijd.

Hieronder :"De Verrijzenis" door Otto Venius.

VERDIEP- RAADZAAL

Nu gaan we naar boven langs de eretrap van de burgemeester (niet langs de wenteltrap)

We komen in de raadszaal.

We zien de wenteltrap achter de (zeer dikke!) deur.

Via assistent "deuropener" Carlos wijst de gids ons nogmaals op de dikte van de deuren.

De muren zijn zeer dik, zó dik dat er stoelen konden ingemetseld worden en trapjes (om te kijken wat er gebeurde op de grote markt).

De oppositie zat achteraan. Ook in de Middeleeuwen was er oppositie, dat waren toen de Protestanten. Om geld te hebben wilden de katholieken op grote schaal aflaten verkopen. De protestanten kwamen daar tegen in opstand.

We zien een schilderij met een protestantse vrouw die de Bijbel uitlegt, zij werd levend begraven op de Grote markt.

Pieter Couthereel , hij was vertegenwoordiger van de hertog maar verkoos de kant van het volk. Hij wordt in Leuven de eerste socialist genoemd.

Volgend schilderij beeldt de creatie van de universiteit uit in 1425. De burgemeester krijgt een perkament van de afgevaardigde van Rome. De burgemeester die we op het schilderij zien is Leopold van der Kelen (19de eeuw) . Diens gezicht is dus te zien op een schilderij die het ontstaan van de universiteit toont in 1425.

Tot slot : laatste zaal.

Het belangrijkste in deze zaal is het werk "Gerechtigheid" door Dirk Bouts.

Het schilderij van Dirk Bouts "De gerechtigheid van Otto III" is een voorbeeld van een zgn. Godsoordeel en verwijst eveneens naar de functie van justitiepaleis van het gebouw

Hier werd het legendarische verhaal van een gerechtelijke dwaling geschilderd.

In de hoofdrol Otto III, keizer van Duitsland.

De twee episoden van "De gerechtigheid van keizer Otto" worden uitgebeeld op twee panelen. "De marteldood van de onschuldige" (linkerluik):

Otto luistert naar zijn vrouw, de keizerin, die beweert dat een graaf uit zijn hofhouding , Graaf Mandela, haar met oneerbare bedoelingen heeft benaderd.
Het is een valse aanklacht, in werkelijkheid had de keizerin een verhouding met de graaf en wilde ze wraak nemen omdat de graaf de relatie verbroken had.De nietsvermoedende keizer veroordeelt de graaf ter dood

De Onthoofding.

De gravin ontvangt uit de handen van de beul het hoofd van de terechtgestelde en neemt zich voor zijn gedachtenis in eer te herstellen.

Rechterpaneel: De Vuurproef.