Om 9.15u gebeurt het onthaal door gids Roger op het Oudstrijdersplein. Op deze plaats stond vroeger het Sint-Vincentiusgesticht , waar zowel weesjongens als bejaarden werden opgevangen. Tijdens een zware luchtaanval door de Duitsers in 1940 vluchtten alle kinderen naar de kelders. Maar dit mocht niet baten. Alle (op één na) werden gedood.

Het centrum van Poperinge telt 3 kerken, de decanale hoofdkerk St. Bertuis, de O.L.Vrouwkerk en de St. Janskerk. Deze drie kerken staan dicht bij elkaar . Deze kerken zijn opvallend groot en getuigen dus van een groots verleden. De rijkdom kwam er vooral dankzij de bloeiende lakennijverheid. De lakennijverheid ging teniet in de 17de eeuw. Poperinge werd daarna het centrum van de hoppeteelt.

9.35u. Vertrek met de bus. We rijden door de Boeschepestraat. Voorbij het klooster van de Benedictinessen, die zich al in 1641 in Poperinge vestigden.

Onze gids vertelt ook over het mirakel in de St.Janskerk.

Op 14 maart 1479 werd een ongedoopt kind na drie dagen ontgraven. Er bleken tekenen van leven en het kind werd naar de St.Janskerk gebracht en gedoopt. Op voorspraak van O.L.V. van Sint-Jan bleek het tot leven gewekt. Het mirakel werd in 1481 in een pauselijke oorkonde erkend. Sindsdien heeft de Mariaverering in de Sint-Janskerk niet opgehouden te bestaan.
Dit mirakel ligt aan de grondslag van de jaarlijkse Maria-Ommegang

We rijden op de oude heirbaan, die vroeger de Kasselberg verbond met Oudenburg .

We worden er echt verwend met koffie, "lukken" en chocolaadjes (zoveel we willen).
De waardin komt zowaar nog met een glaasje "mede" (honingdrank)

We stoppen even bij het Britse Militair kerkhof.

Na Tyne Cot in Passendale is Lijssenthoek Military Cemetery , in de Boescheepseweg, de tweede grootste WO I- begraafplaats ter wereld. De hoeve van Remi Quaghebeur fungeerde als veldhospitaal en verklaart meteen de ligging van het kerkhof dat in Poperinge gekend is als het "Remi kerkhof". Achteraan op het kerkhof liggen de Chinese dwangarbeiders, Er liggen ook Fransen, deze hebben een kruisje op hun graf i.p.v. een zerkje. Er liggen ook Amerikanen , Canadezen en Duitsers(krijgsgevangenen). Er ligt één vrouw, een Britse verpleegster. Al deze mensen vind je gememoreerd op 10 779 uniforme grafzerkjes.
Hoe hoger in rang, hoe verder de zerkjes uit elkaar staan. De laagsten in rang liggen in massagraven.De jongste hier liggende gesneuvelde is 15 jaar, de oudste is 52 jaar.
De hoogste in rang is generaal Mercier (een Canadees)

De bomen die we zien zijn Libanon ceders die aangeplant werden in 1922.

Onze bus rijdt nu op de scheidingslijn tussen België en Frankrijk (Lappestraat en Rue de la Gare ). De witte streepjeslijn is de scheiding : rechts is België en links is Frankrijk. Aan de ene kant van de smalle baan Frankrijk, aan de andere kant België. Het kan dus dat de ene
helft van de personen in de bus in Frankrijk zijn terwijl de andere helft zich in België verplaatst!!!!.

We passeren het gehucht Abele, gekend van de hanenkampen. In België waren die verboden, maar in Frankrijk oogluikend toegestaan mits een kleine boete werd betaald. Een boete die graag werd betaald door de Belgische organisatoren , want de winsten met de weddenschappen torenden hoog boven de boetes uit.

Abele, in het Frans l'Abeele. Men spreekt er niet van 'grens', ook niet van 'schreve' of schreef. Abelenaars, en enkel Abelenaars, noemen het 'de frontieren'.

Rond 11u stopt de bus in Abele en we maken een korte wandeling langs een smal, landelijk pad naar café Hanekamp.

En wat is hier aan de Schreve beter geschikt dan een picon? Het zonnetje schijnt en de tafels ,buiten in de tuin, staan op ons te wachten.

Onderweg vertelt de gids Roger nog een en ander over Abele, een gehucht met een geschiedenis.

Het gebeurde in 1906. In Frankrijk was er een wet gekomen die scheiding van Kerk en Staat oplegde, en dus moest er een inventaris opgemaakt worden van alle kerkelijke goederen. In Boeschepe moest de inventaris van de goederen van de St.-Maartenskerk worden opgemaakt.
De pastoor riep vanop zijn preekstoel op om zich te verzetten. Toen de belastingontvanger, de politiecommissaris en de gendarmes bij de kerk arriveerden ontstond er een serieuze "schermutseling". Om de wilde bende af te schrikken schoten de gendarmes in de lucht.
De zoon van de belaagde belastingontvanger trok in paniek zijn wapen en schoot één keer in de menigte. Géry Ghysel, 29 jaar, slager van beroep en brandweerman werd getroffen in volle borst en viel dood neer. In de kerk van Boeshepe is nog altijd de tegel te zien waar Ghysel dood neer viel. De regering van Parijs is gevallen als gevolg van deze activiteiten.

De hoofdstraat van Abele valt samen met de landsgrens, zodat de huizen aan beide kanten van de straat op ander grondgebied liggen.
De kerk van Abele ligt op Frans grondgebied. Dit is wellicht enig in Europa dat de mensen gedoopt worden en trouwen in een ander land dan waar ze wonen.
De kerk van Abele heeft tot vandaag een ingewikkeld statuut. De kerk behoort tot Frankrijk en dus staat Boeschepe in voor het onderhoud ervan. De priesters worden voorgesteld door het bisdom van Brugge, maar aangesteld door het bisdom van Rijsel.

Om ongeveer 12.15u komen we aan in "In den Nieuwen Appel" langs de Trappistenweg in Watou. De tafels zijn reeds gedekt met voor elk een bord met gegarneerde dubbele boterham, kaas en hesp .

Na het eten spelen we daar het leukste spel van die dag : baanbolling.

We zijn met twee groepen : de rode en de blauwe en je moet de eigen ballen zo dicht mogelijk bij een bepaald punt op het einde van de baan weten te rollen.
Elke ploeg rolt om beurt 1 platte bal naar het doel.
Je kunt ook obstakels vormen, zodat de rivaliserende ploeg niet meer bij het begeerde punt kan geraken.
Duw je te hard, dan gaat je bal voorbij het begeerde punt en belandt je bal "in de zak"

Gilbert is de volgende dag nog altijd hees van het roepen "in de zak,in de zak, in de zak!!!!!"

Tot 1992 brouwden ze hier onder licentie van de broeders trappisten van Westvleteren,
In 1992 kwam een einde aan de overeenkomst omdat de verschillende Trappistenbouwerijen (vijf in België en één in Nederland) beslist hadden de kwalificatie "Trappistenbier" enkel nog toe te kennen aan bieren gebrouwen binnen de muren van de abdijen.

Sedertdien worden de bieren , gebrouwen aan de Trappistenweg in Watou , gecommercialiseerd onder de nieuwe merknaam "St.Bernardus"

Rond 15u komen we aan in café-restaurant 't Sparhof. Het is vandaag een prachtige warme lentedag, dus nemen we plaats aan de tafels op het terras.

De meesten van de groep drinken er een St Bernardus .

De Toptafel waarop we spelen staat buiten op het terras.

Als de glazen leeg zijn en het spel gespeeld vertrekken we met de bus van Suffis voor een ritje naar Roesbrugge.

We passeren Watou. De laatste tijd heeft Watou zich ontwikkeld tot een zomerse ontmoetingsplaats van dichters en andere kunstenaars .

Er stond vroeger een kasteel. Watou was ook een graafschap. Het kasteel werd in 1793 verwoest door generaal Vandamme van de kasselrij Cassel die de welvaart van Watou niet kon dulden. Van het kasteel uit 1620, waar ooit Lodewijk XIV met zijn gevolg overnachtte, bleef alleen de toegangspoort over .

We passeren de "Terenburgse" weg. Dit is een heel oude naam, die verwijst naar "Terenburg" (Terwaan) . Die stad was al in 1552 door Keizer Karel met de grond gelijk gemaakt.

In Haringe zien we het standbeeld van Karel de Blauwer, dit is een personage uit verhalen van E.H. Jules LEROY (geboren in Haringe) . Karel de Blauwer staat symbool voor alle "blauwers".

We installeren ons in een zaaltje achter het café, waar we "Uilebollen".

Ondertussen drinken we opnieuw een zeer gekend streekbier, deze keer een hommelbier.

Uilebolling .

Van op een welbepaalde afstand (2,5m) rolt elke speler de houten bollen naar de diverse poortjes, elk met een eigen puntenwaarde.

Heel de dag gebeurt de naamafroeping en het minutieus bijhouden van de stand door onze voorzitter.

Roesbrugge is de gemeente waar de IJzer België binnen stroomt. Een oude tak van de IJzer, de Dode IJzer vormt de noordgrens van Roesbrugge.

We passeren voorbij het Couthof, kasteel van "Nonkel Henri" oftewel Graaf Henri d'Udekem d'Acoz.

We zijn hier in Proven. Proven is ook gekend van de "Lovie". Dit is een tehuis voor gehandicapten , gevestigd in een kasteel met een groot domein er rond. Het kasteel van De Lovie werd gebouwd in 1856. Het domein fungeerde vroeger als sanatorium voor langdurig zieken en sinds 1957 is de Lovie een centrum voor begeleiding van personen met mentale handicap, zowel voor jongens als meisjes en zelfs vooral volwassenen.

Onze bus draait de Gravendreef in. Hier passeerden we 3 jaar geleden met onze fietstocht. We zien "De Galge". Deze eigenaardige bakstenen constructie in de Gravendreef was het oriëntatiepunt in een doolhof met bos uit 1870 van het domein Couthof. De volksmond spreekt van "de Galge", een symbool van de rechtsmacht van de kasteelheer. 

Om ongeveer 18.15u komen we in St. Jan Ter Biezen . In dit gehucht tussen Poperinge en Watou leefde in een kluis bij de kapel de mysticus Karel Lodewijk Grimminck, geboren uit een adellijk geslacht te Ieper in 1676. Hij wordt de kluizenaar van de Westhoek genoemd. De weideput waar hij toen zijn boterhammen op at, draagt nog steeds de naam de Heilige Put .
Hij stierf in 1728 en ligt begraven in de Sint-Bavokerk in Watou. Tijdens de novene vanaf 17 januari wordt hier Sint-Antonius met het varkentje "gediend" tegen ziektes onder het vee en andere dieren.

Onze laatste pleisterplaats van deze dag is café-restaurant "In den Strooyen Hen " Het zou het eerste huis van St. Jan ter Biezen geweest zijn.

Hoe verklaar je die naam? Dit huis zou begonnen zijn als toevluchtsoord voor "Biezenkappers" en "Strobinders" (een strooien hen is een bundel stro).

In "De Strooyen Hen" laten we de " Karbonaden van de Chef met friet " smaken.

Tussendoor wordt ook het laatste spel van die dag gespeeld : het Mannetjesspel.

En dan volgt de apotheose van deze geslaagde dag : de prijsafroeping!!!!!

Om u te dienen volgt hier dan nog eens de uitslag:

Op de 5 de plaats : Erna Duflou , echtg. Gilbert Moerman (de webmeesteres dus)
Op de 4 de plaats: Lieve Grauwels, echtg. Ignace Deschepper
Op de 3 de plaats : Joseph Serlet , de enige man in dit klassement en trouwens ook de organisator van deze uitstap
Op de 2 de Plaats : Caroline Vierstraete , echtg. J.P.Bonduelle

.en de winnaar is..(winnares)

Chris De Jaeger ,echtg. Michel Delhaye

En dan volgt de ceremonie van de overhandiging van de prijs door de voorzitter himself!!!!

Met de bus reizen we terug naar het Oudstrijdersplein in Poperinge. Er wordt afscheid genomen van gids Roger, dank zij wie we heel veel geleerd hebben over Poperinge en omgeving.

Terug naar "Verslagen Algemeen"