We beginnen en eindigen in de Schoorbakkehoeve.

De Schoorbakkehoeve, een voormalige abdijhoeve, bevindt zich in Schore en de geschiedenis van deze hoeve gaat terug tot de 12de eeuw.

• Koffie met croissant.
• Bladen met plannetje en toeristische uitleg worden uitgedeeld.
• Als iedereen aanwezig is houdt Gilbert zijn kleine toespraak , om iedereen tot voorzichtigheid aan te manen.
• Daniël Degryse geeft dan nog wat uitleg over de plaatsen waar we zullen langskomen

De zon is er al van 's morgens en ze gaat omzeggens heel de dag bij ons blijven!!!

Om 14.30u start het bezoek aan het Nationaal Visserijmuseum in Oostduinkerke ,dat nu NAVIGO noemt (kwestie van een beetje modern te zijn).

Er worden drie groepen gevormd. Gidsen zijn o.a. Marc Mortier en Luc Tavernier.

We beginnen ons bezoek bij een typisch voorbeeld van een oud vissershuisje. witgekalkte bakstenen visserswoning was geïnspireerd op een vissershuisje aan de Pylyserlaan in Koksijde

- Het dak komt aan de noordkant tot bijna aan de grond.

-De bewoner van zo'n huisje was eigenlijk een "keuterboerke", die naast het "boeren" ook visser (en garnaalvisser) was.

-Garnaalvissen gebeurde met een muilezel (een paard was te duur en een muilezel was ook sterker en was beter bestand tegen de zee ) . Paarden waren meer vatbaar voor een verkoudheid.

-De keuterboerkes kweekten konijnen, varkens,...

-Pas einde 19de eeuw begon het "echte vissersberoep"

Binnen in het vissershuisje

-moet wel heel krap geweest zijn voor een gezin van 14 à 16 kinderen !!

- de kinderen sliepen zij aan zij " onder de pannen ".

We gaan ook nog naar de provisiekamer (wat wij nu "koele berging" noemen ). We zien de kruiken om boontjes met zout "in te leggen".

Het laatste plaatsje is het "geitekot". Ze hadden dus ook geitenkaas. Geiteboter bestaat echter niet, men smeerde "smout" (varkensvet) op de boterham

Nu gaan we een modern gebouw binnen.
In de eerste zaal wat uitleg over de strandvisserij, geïllustreerd door beelden

Er zijn 2 soorten strandvisserij

- actieve : kruien, vissen met paard of muilezel

- passieve : het plaatsen van netten en achteraf leegmaken .

Nu gaan we naar een ruimte die gewijd is aan de zeevisserij.

Aan de hand van maquettes, schilderijen, foto- en ander materiaal kan de bezoeker de geschiedenis en de evolutie van de Vlaamse zeevisserij volgen.

Het fotomateriaal toont ons heel gedetailleerd het leven aan boord van zo’n zeilschip.

De bemanning bestond uit een kleine twintig man die leefden in ongelooflijk erbarmelijke hygiënische omstandigheden.

De IJslandvissers voeren met een groot galjoen naar IJsland, om tonnen kabeljauw te vangen. Zo'n IJslandvaart duurde zes maanden en het was lang niet zeker dat de vissers levend terugkeerden.

De vissers vertrokken uit Nieuwpoort (tot 1948 was Nieuwpoort-Bad een deel van Oostduinkerke) en uit Duinkerke. De vissers gingen te voet of met de fiets naar Dunkerke, voorzien van veel proviand.

Er waren onvoldoende kooien zodat de bemanning beurtelings een kooi moest delen : 14 man op de boot en daarvan waren er altijd 4 aan het werk.
Van zich wassen, scheren of wondverzorging was er geen sprake. Geen wonder dat er veel ziekten waren.
Daarbij kwamen dan nog de stormen. Tussen 1870 en 1899 zijn heel veel IJslandvaarders op zee achtergebleven.

Een ander thema in dit museum: Bijgeloof bij de visser.

Enkele voorbeelden :

- "babbeloere" , die zich in een kraai kon veranderen (in het woord herkennen we "babbelen" en "loeren")
Persoon die nieuws of kwaadsprekerij aan anderen overbrengt

-Men zou nooit een stokbrood (een lang brood) meedoen aan boord, want zo'n lang brood was voor de eeuwigheid, dat betende dus dat ze niet zouden terugkeren !

- De vissers hadden een grote schrik voor de zeeduivel Roeschaard die plots uit zee kon opduiken om hen in zee te sleuren, hun boot te doen kapseizen, de netten te scheuren... Roeschaard kon alle mogelijke gedaanten aannemen maar een van de meest typische gedaanten was een grote kwade kabeljauw...Op de foto : lijf van sterke man, kop van kabeljauw (sikje aan kin), tussen de vingers zitten vinnen, staart van kabeljauw

-- Eierschaal altijd helemaal verpulveren, dan vermijdt u ongeluk, anders komen de heksen en kruipen ze in de leeggegeten schaal. Ze varen ermee de zee op en brengen de schepen van eerlijke zeelieden tot zinken.

We komen bij een lange wand met als thema "vissen in het verleden".

De geschiedenis van de visserij gedurende eeuwen wordt hier behandeld , in het bijzonder de vissersfamilie Legein wordt hier gevolgd.

Er is ook een scheepswerf nagebouwd.

Men tekende eerst heel de boot uit en men nummerde plank per plank.

In de grootste ruimte van het museum staat zowaar een boot: de OD.1 Martha, een kustvissersboot gebouwd in 1942.

De OD.1 Martha is een goed bewaard voorbeeld van een houten kustvissersboot uit de Tweede Wereldoorlog

De OD.1 “Martha” lag vroeger op het binnenplein van het museum. De extreme weersomstandigheden waren niet goed voor het bewaren van dit houten vaartuig. Na de restauratie pronkt het schip dan nu centraal in de nieuwbouw, die drie niveaus telt.

Na haar "dienstjaren" kwam de Marthe in het visserijmuseum terecht.
Daar is de boot nu een pronkstuk in de zaal waar je een heleboel leert over de technische evolutie van de visvangst. De schepen bewegen intussen door motoren in plaats van door wind en ingewikkelde navigatiesystemen hebben het kompas vervangen. De vissers moeten hun vangst nu niet meer pekelen om de vis te bewaren, ze stoppen de gevangen vissen gewoon in de diepvriezer.

De "Martha" is een garnaalboot (men kon hier dus niet op slapen)

Groen is stuurboord, bakboord is rood .

Als men van op het schip naar het voorschip kijkt is bakboord links en stuurboord rechts .

In de omgeving zien we een reeks scheepsmodellen die een overzicht geven van de types van Vlaamse vissersvaartuigen zoals ze door de tijd heen voor de visserij werden ingezet.

Een panneschuit (in vitrinekast) . Er zijn verschillende types. In De Panne (die geen haven had) sleepte men het schip in zee. Daardoor is de panneschuit gekenmerkt door een heel platte bodem.

Op de historische radio stand van RMD (Radio Maritieme Diensten) kan de bezoeker meer over radiocommunicatie te weten komen

We gaan nu naar boven waar de visverkoop uitgebeeld wordt (vismijn)

Een roeper stelde de prijs in , die prijs ging dan naar beneden

Vis werd verkocht per mand, niet per kg.

We gaan nu naar beneden , waar we de onderwaterwereld zullen zien in indrukwekkende Noordzeeaquaria

De tijd dringt, maar we gaan nog vlug naar het kerkhof.

Het is ondertussen 5u in de namiddag. het is zonnig, warm...en iedereen heeft dorst ! !

De flesjes water , voorzien door Joseph Serlet, staan netjes in de rij op ons te wachten .

Opnieuw de fiets op, langs de Hof Ter Hillestraat en dan langs de vaart (de "Schapenwegel") naar Nieuwpoort
Langs de "ganzenpoot" waar 3 scheepvaartkanalen en 3 afwateringskanalen samenkomen. Hier werd de frontsector in 1914 onder water gezet.

Voorbij Nieuwpoort is het genieten op een totaal nieuw fietspad langs het spaarbekken en de IJzer. Daarbij komt nog dat we vanaf Nieuwpoort "wind achter" hebben !

Jan ontpopt zich ten volle als een "papperazzi" (of is het "papperazo"?) en duikt meermaals onverwacht op en staat dan foto's van ons te

maken : op bruggen, na een bocht, achter een paal ...

We komen aan in de Schoorbakkehoeve omstreeks 19u waar een lekkere maaltijd volgt.