Ons humeur staat onder nul, want er is slecht weer voorspeld voor deze donderdag en het heeft 's nachts erg geregend.

Tot overmaat van ramp zijn we net gearriveerd op de parking als Gilbert al vaststelt dat hij zijn “mallétje” met alle papieren vergeten is. Gelukkig is het niet ver om eventjes naar Veurne terug te rijden.

De grens tussen Frankrijk en België loopt door het Grote Moerhof . Letterlijk dan, want de scheiding tussen de twee landen loopt al over het erf, dwars doorheen het hondenhok, komt het woonhuis binnen via de voordeur en gaat er via de achterdeur weer uit!!

Het is ondertussen gestopt met regenen en de lucht “klaart op”.

Rond 9.15u gaan we binnen . De tafel staat gedekt voor de koffie en er zijn lekkere verse chocoladekoekjes en sneetjes cake.

Na de koffie wordt er wat algemene uitleg gegeven over het verdere verloop van de dag.

Er worden bladen uitgedeeld met een beschrijving van het parcours en een plannetje.

We hebben het geluk om nog verdere uitleg te krijgen van gids Daniël Degryse, deelnemer aan onze activiteit

Rond 10u vertrekken we. Hieronder nog eens het gevolgde parcours. Zoals elk jaar rijdt Norbert voorop en geeft meteen de snelheid aan.

De tafeltjes en stoeltjes in café “De Vette Os” staan uitnodigend op ons te wachten. We nemen er onze aperitief , een lekkere 'Picon' , een typische 'Schreve'-drank. Ghislaine neemt het plateau over van de cafébaas en zorgt ervoor dat iedereen vlot bediend wordt.

Onderweg was de ketting van de fiets van de voorzitter “afgelopen” en dit bleek niet zo gauw te herstellen. Dirk heeft dus enkele km in de bezemwagen doorgebracht.

Tijdens de aperitiefpauze wordt het euvel met vereende krachten hersteld!!!

Rond 12.15u “verplaatsen” we ons naar Café-restaurant “De Schreve” . Daar wachten ons boterhammen met “hesp”, kaas, paté, gegarneerd met groentjes. Uitjes en “cornichonskes” worden erbij geserveerd.

Rond 13.45u fietsen we naar Hondschoote . We zien heel de tijd de hoge kerktoren vóór ons.

We zijn er al om 14.10 en moeten dus een 20-tal minuutjes wachten op onze gidsen. Ondertussen wordt er een groepsfoto (zie fotoalbum) gemaakt met het Stadhuis als decor.

Er zijn 2 gidsen tot onze beschikking en we worden dus in 2 groepen verdeeld. Om elkaar niet te storen bezoekt de ene groep eerst de kerk en dan het Stadhuis en de andere groep doet dit andersom.

Hondschoote is momenteel slechts een dorp in de regio Nord/Pas-de-Calais. Dat is niet altijd zo geweest, en dat merk je nog aan de majestueuze kerk en aan het grote zestiende-eeuwse stadhuis, dat in een middelgrote stad als Aalst of Kortrijk niet zou misstaan.

Dankzij de productie van sajet en saai in de 16de eeuw was Hondschoote één van de machtigste steden van de regio en de mooiste stad van Vlaanderen.

Als Vlamingen kennen wij het woord sajet voor minderwaardige wol. Het is gekaarde, maar ongekamde en dus minder gladde wol. In de 15de eeuw verwerkten ambachtslui uit Hondschoote sajet tot een goedkopere stof. De inwoners van Hondschoote vonden die echter te min voor eigen gebruik, maar via Brugge en Antwerpen werd ze uitgevoerd naar heel Europa en de Hondschootenaren werden er schatrijk van.

Hondschoote heeft momenteel ong. 4000 inwoners.

In de 80 jarige oorlog koos Hondschote na de Spaanse Furies(1572) de zijde van de opstandelingen. In 1582 werd Hondschote door de Spaanse troepen ingenomen en voor een deel verwoest . Er werden 900 textielateliers vernietigd en er bleven er van de 4000 huizen nauwelijks 200 over.

De Sint-Vaastkerk .

De gids merkt allereerst op dat de grootte van de kerk niet overeenkomt met een gemeente van 4000 inwoners.

De Sint-Vaastkerk is een typische hallenkerk in Vlaamse gotiek. Zijn 82 meter hoge indrukwekkende klokkentoren uit 1513 imponeert en is te zien vanaf de zee.

De middeleeuwse St-Vaastkerk dateert uit de 16° eeuw. Ze werd tijdens de onlusten in 1580 zwaar beschadigd.

Tussen 1602 en1620 werd ze gerestaureerd en verbouwd volgens het principe van de hallenkerk. Ze is opgetrokken in baksteen volgens het model van Damme.

De toren van 82 meter werd herbouwd in de 17° eeuw en de scherpe gemetste spits in 1848. In 1868 werd de néo-gothische sacristie gebouwd. Het interieur is verduisterd door de sterk gekleurde ramen die in grote trekken de geschiedenis van het Franse Christendom weergeven.

Er staan heel wat biechtstoelen in deze kerk: 4 aan elke kant!!!

En blijkbaar kon het biechten lang duren, want er is een WC voorzien in de biechtstoel!!

De Sint-Vedastuskerk is genoemd naar Vedastus (Vaast), de bisschop van Atrecht (Arras) die een beer versloeg. Vandaar de beer als attribuut van St. Vaast.

Naast biechtstoelen staan er ook een aantal altaren in deze kerk.

Rechts: Altaar gewijd aan St. Sebastien.(Beeld bovenaan). Het schilderij is niet het oorspronkelijke. Het lijkt marmer, maar is eigenlijk in hout. Werd in 1991 gerestaureerd in Rouen.

Tweede altaar : geen schilderij, maar beeldhouwwerk in het midden. Piéta ou Notre Dame des 7 douleurs. Onder de donkerbruine verf is “peinture polycrome” .

Links vooraan in de kerk: mooi altaar met veel details.
Thema: waardering voor de Maagd Maria (reformatie)

St. Dominique met de rozenkrans
Dit altaar bevindt zich aan de vrouwenkant van de kerk (noordzijde)

Altaar vooraan rechts : :” l'autel des Ames”.(1673,) sculpturen in hout, stijl Louis XV ; het hoofdonderwerp van het retabel is een schilderij dat de Nederdaling van de Heilige Geest op de apostelen voorstelt. Het wordt geflankeerd door beelden van St. Severius van Ravenna en St. Crepin patroon van de schoenmakers). Vóór het schilderij een beeld van St. Nicolaas in eik.

Deze baldakijn wordt meegedragen in de processie. Het wordt gedragen door 4 personen, de priester met de hostie gaat in het midden.

Grafsteen van baron Coppens. In 1749 werd de "Heerlijkheid Hondschoote" verkocht aan Josse Coppens een handelaar uit Duinkerke die in de Veurnestraat een Kasteel liet optrekken. Hij bleef heer van Hondschoote tot 1783 en was gehuwd met Marie Bart, nicht van Jean Bart.

Barokke preekstoel (geen enkele rechte lijn!)Voorstellingen : Jezus zegent de wereld, voorstelling evengelisten o.a. Lucas met de stier en St. Jan met de adelaar.

Tenslotte wijst de gids ons op het orgel. Het orgel van de kerk van Hondschoote werd gebouwd door de gebroeders Neuville van Rexpoede in 1859 in een veel oudere orgelkast. De kast van het rugpositief is trouwens een van oudste van Vlaanderen, vervaardigd door Matthijs Langhedul in 1611.

Het carillon speelt iedere 15 minuten en er hebben ook geregeld beiaardconcerten plaats.

Ook nog even vertellen dat de inwoners van Hondschoote " sooneblusch " (zonneblussers) (éteigneurs de soleil) genoemd worden .
Het verhaal daaromtrent gaat als volgt. Een nachtwaker moest vanaf de top van de toren melden of er nergens een brand was . Op een ochtend zag hij een oranje gloed (ongetwijfeld van de opkomende zon), hij sloeg alarm en men liep er naartoe met emmers water om te blussen!

Het Stadhuis.

Het bezoek aan het stadhuis gebeurt met een andere gids. Blijkbaar heeft iedere gids hier zijn specialiteit.

Het stadhuis dateert van 1558.
Gebouwd in 1556 in een mengeling van gotische en renaissancestijl. De voorzijde toont hoge ramen en flamboyante spitsen. Het gebruik van natuursteen getuigt van de welvarendheid van de stad in die periode.

We zien 7 wapenschilden op de voorzijde, in het midden dat van Willem van Hondschoote , met drie schelpen.

De grote Franse dichter Lamartine is nauw verweven met Hondschoote.(zijn zuster was getrouwd met een Coppens, het burgemeestersgeslacht)

We gaan binnen in de zaal “des pas perdus”. Dit was de wachtzaal van de rechter. Hier wachtten de mensen op het verdict (pas perdus).

In deze inkomsshal zien we o.a. een Nederlandse tekst , eronder de vertaling in het Frans! (Hondschoote maakte deel uit van het Graafschap Vlaanderen).

Na de entreehal komen we in de museumzaal (receptiezaal).

Hier hangen een aantal schilderijen die vroeger in de kerk te zien waren.

Deze schilderijen zijn o.a. van de 17de eeuwse Vlaamse schilder Ghislain Vroilinck

We gaan dan naar boven, naar de raadzaal waar de huwelijken en de gemeenteraden plaats hebben (Erezaal)

Ook hier bespreekt de gids enkele schilderijen met ons:

-portret van baron Coppens
-portret van Mad. Gigaux echtgenote van de Gouverneur van Dunkerque en burgemeester van HONDSCHOOTE . Ze was veel alleen en op het schilderij zien we dat ze het kostuum van haar echtgenoot aangetrokken heeft.

Op de foto rechtsboven zien we ook het schilderij van bisschop Vansteenbruggen.

Het pronkstuk van deze zaal is het schilderij “Veldslag van Hondschoote”.

De Slag bij Hondschote (6-8 september 1793) tussen Franse en geallieerde troepen was een belangrijke veldslag tijdens de Eerste Coalitieoorlog. De veldslag was een overwinning voor de Fransen, waarmee de Franse Revolutie voorlopig gered was.

Duinkerke werd belegerd door de geallieerden, die zo'n 18.000 troepen tot hun beschikking hadden, waaronder Britse troepen onder bevel van de Hertog van York, Hannoveriaanse troepen onder bevel van Wilhelm von Freytag (later Ludwig von Wallmoden-Gimborn) en Oostenrijkse troepen onder bevel van Joseph Alvinczy von Berberek.

Zo'n 40.000 Franse troepen onder bevel van de generaals Houchard en Jourdan kwamen op 6 september vanuit Steenvoorde en Belle in het zuiden en drongen de geallieerden terug naar het dorpje Hondschote, ongeveer 15 kilometer ten zuidoosten van Duinkerke. Hondschote werd op 8 september, na een bayonetaanval, door de Fransen veroverd.

Ondanks zijn overwinning bij Hondschote liep het slecht af met de Franse generaal Houchard, die ervan beschuldigd werd dat hij de geallieerden na hun nederlaag te gemakkelijk had laten ontsnappen. Houchard werd gearresteerd en veroordeeld tot de guillotine.In deze zaal in het stadhuis zien we ook het schilderij dat zijn veroordeling uitbeeldt.Een maand later werd hij onthoofd!!! Van dankbaarheid gesproken!!!!

De Slag bij Hondschoote staat vermeld op het vaandel van de Gendarmerie Nationale en op de Arc de Triomphe.

In de haard het mechanisme van de klokken (beiaard)

Deze pendule stond vroeger in de Auberge hiernaast. Ze speelt 9 melodieën en de beeldjes bewegen.

Een monument op het marktplein herinnert aan de overwinnig tijdens de Slag bij Hondschoote.

We nemen de Drève au Foin (Hooidreef) . Links van ons zien we de Noordmeulen, de oudste staakmolen van Europa (1127 ).

  We zien nu ook de nato-radiotoren die hier werd ingeplant toen Shape naar Belgie kwam.

De “Rue des Trois Rois” gaat over in de “Driekoningenstraat” en zo zijn we opnieuw op Belgisch grondgebied.
We fietsen de Bergenvaart over.
Naar rechts in de Moerkerkestraat en zo komen we op de Middenweg .

We zijn nu volop in de Moeren !! In feite fiets je nu onder water want dit bijzondere gebied ligt tot 4m onder de zeespiegel. Dankzij een ingenieus systeem van afwateringsgrachten en pompgemalen blijven je fietsbanden droog. Kaarsrechte wegen doorsnijden het gebied. En dat sinds de 17e eeuw toen ene Wenceslas Cobergher in opdracht van Albrecht en Isabella het gebied drooglegde. Ter verdediging van dit gebied werd het regelmatig weer onder water gezet.

‘De Moeren'  liggen voor 1/3 op Belgisch en voor 2/3 op Frans grondgebied en beneden de zeespiegel. De Moeren was tot 1970 een zelfstandige gemeente, zonder kerk en zonder dorpskom.  Nu behoort het bij Veurne. Wel is er een kerk  in de buurgemeente Les Moëres (Frankrijk).

Langs de Middenweg passeren we de onthoofde romp van de oude Seinemolen, één van de vele molens die opgetrokken worden voor de drooglegging van De Moeren

Wat verder in de Middenweg stoppen we bij De Moerenaar.

We krijgen er uitleg door boerin Tine Denoo

Daarna degustatie van verschillende kaassoorten en een wijntje!!

Daarna gingen de kazen vlot van de hand!!!

Rond 18.30u moeten we opnieuw de fiets op, nu voor de laatste etappe.

Aan het kruispunt met de Cobergherstraat (hier in de streek de Moeresteenweg” genoemd) stoppen we even aan het “Douanekotje” en we laten niet na om hier de tekst te lezen.
Dit enige overgebleven ‘douanekotje' werd gerestaureerd door polder de Moeren. Vanuit dit schuilhok hadden de ‘kommiezen' (douaniers) een uitstekend zicht over het gebied en op de grensovergang van de Noordmoerstraat

Wegens de hevige wind (en ook al omdat we wat lang in de Moerenaar gebleven zijn) besluiten we niet meer de omweg langs de Debarkestraat te nemen zoals voorzien, maar rechtstreeks via de Moeresteenweg naar Het Groot Moerhof te rijden.

We besluiten de dag met het buitengewoon lekkere avondmaal . Een deel van de groep eet in België en de anderen eten in Frankrijk. Wie doet het ons na?